some adventures

Nou mensen het is al weer een hele tijd geleden dat ik iets geschreven heb. Dus het wordt tijd voor een update! Het is misschien fijn als jullie de kaart van Tasmanie erbij houden, zodat jullie mijn route kunnen volgen.

Daar gaan we dan..........

27 januari zijn we met z'n vieren vertrokken naar st. Helens. St. Helens ligt in het Noord oosten van Tasmanie. De rit zou 5 uur duren, dus hebben we gelunched aan het strand bij Orford. Vanuit Orford konden we Maria Island zien.
Mijn wens was om scones te eten, dus bij Kates Berry Farm is mijn wens in vervulling gegaan. Zo lekker!!!
Eenmaal aangekomen op de camping in st. Helens, zijn Seth en ik gelijk gaan pingpongen. Zo dat was lang geleden zeg. Heb 3x verloren van Seth, maar dat betekent wel dat ik toch weer ergens goed in ben ;-). De camping gaf me echt het gevoel van vakantie vieren. Heerlijk!!

28/01 Peter en Seth waren tot 01.00uur opgebleven vanwege de tenniswedstrijd. Met uiteindelijke winnaar Djokovic, hij ging dus naar de finale, wat hij eindelijk ook gewonnen heeft. Seth draaide zich dus nog een keer om om 09.00uur. Samen met Peter en Ans ben ik naar het visitors centre gelopen, zo'n kwartiertje vanaf de camping. Er was een houthakkerswedstrijd aan de gang, het was erg interessant om te zien. Het duurde echt de hele dag en het was blijkbaar internationaal. Om 13.00uur waren we terug op de camping, Seth stond net onder de douche, die luilak! Volgens het weerbericht zou het een hele mooie zonnige dag worden, dus was het plan om te gaan zwemmen in de zee.
We zijn eerst naar Binalong Bay gereden. De golven waren hoog, het strand was mooi en het weer heerlijk. Vervolgens zijn we naar de Gardens of Bay of Fires gereden. Op eens zei Seth "daar loopt een wombat". Een wombat??? Ans en ik gelijk de auto uit, maar helaas we hebben alleen een glimp van hem gezien. Na de gardens zijn we naar 1 van de stranden van Bay of Fires gegaan. Seth dook gelijk weer de zee in. Ik ben de rotsen, zeedieren, zeewier en schelpen gaan bewonderen.

29/01 De dag om eindelijk een bezoek te brengen aan de Blue Tier was aangebroken. Voordat we daar aankwamen zijn we eerst naar Pyengana geweest. Het Holy Cow cafe was onze 1e stop. Onze 2e stop was the pub in the paddock, in the middle of nowhere dus. Geweldig!

Na de pub zijn we naar st. Columba Fall gegaan, hier heb ik mijn eerste Tasmaanse zwarte tijgerslang gezien. Tjeminee wat ben ik toch schijt. Elke tak, steen, stok lijkt op een gegeven moment op een beest. Echt irritant, krijg er de kriebels van. Na Columba Fall zijn we naar Weldborough gegaan, klein plaatsje met een klein kerkhofje. Zo rustgevend was het daar. Heerlijk...
Daarna zijn we de onverharde weg Lottah opgereden en toen we op het punt kwamen van de weg naar Blue Tier, zijn we zonder auto verder gegaan. De Blue Tier is de plek waar vroeger de tin mijnen waren. Het kostte ons 55 minuten om boven te komen. Poimena was het oude mijnwerkers dorpje, waar we een kleine wandeling hebben gedaan. Het leek echt een sprookje, onwerkelijk. Het leek of dat er overal sneeuw lag. Daarna zijn we nog naar de top gelopen en hebben we van bovenaf het prachtige en oneindige bos mogen bewonderen. Het was een geslaagde dag.

30/01 We verlieten st. Helens en zijn naar Wineglassbay gereden. Hebben daar een stevige wandeling gedaan en kregen bezoek van een wallaby. Het was een mooie route en we waren net op tijd weg voor de korte storm. We hebben een stop gehad in Triabunnan, vanwege de storm en om 19.00 uur waren we weer in Hobart.

31/01 Zijn ans en ik naar Bonorong Park geweest. Ik ben op de foto gegaan met een koala en heb kangaroes/wallabys gevoerd. 's Avonds ben ik met Seth en John naar de film: J. Edgar geweest.

01/02 Samen met Ans en Louise zijn we naar Bronte Park gegaan, om vanuit daar de volgende dag de Shedow Lake route te lopen in Lake st. Claire National Park.
's Avonds ben ik met een klein zaklampje het terrein opgelopen om de sterren te bewonderen en dieren te spotten. Heb possums, plummers en wallabys gezien. Echt super vet was dat. De rode oogjes die me aanstaarde in het donker, dat was best scary, maar echt cool was het. De route Shedow lake was mooi en rondom het meer was het erg rustig.

Gisteren hebben Ans en ik de favoriete route van mijn tante Jet en mijn moeder gedaan. Ship Stern Bluff. Om 11.30 zijn we gestart en om 16.30 waren we terug. Echt geweldig was het!! Het begon met terrein van iemand, toen het bos, struiken, dichte begroeiing, zigzaggend naar beneden en klimmen. Daarna een soort van duinen, toen weer geklauter naar beneden, met als hulpmiddel bomen en takken. En toen we eenmaal beneden waren konden we onze wegbanen over de rotsen. We zijn de hoek omgegaan, omdat het eb was. Hebben over het platvorm gelopen en hebben de golven bewonderd en op de rotsen gelunched. Het was echt paradijs!!!

Ik ben nu net terug van mount Field. Aemon, Louise, Jef en ik hebben een korte wandeling gemaakt, langs watervallen en wilde toen naar de top. Maar helaas we kregen een lekke band, dus uhm 3 auto's hebben we aangehouden en toen uiteindelijk hadden we het juiste gereedschap om de band eraf te halen. De top hebben we vanwege de tijd en het risico niet meer gedaan. Maar we hebben wel een heerlijk ijskoffie gedronken op de weg terug naar Hobart. Boven al een geslaagde dag!

Nou mensen sinds ik hier ben heb ik nog steeds niet mijn favoriete televisieseries bekeken en ik mis het eigenlijk ook niet.

See ya!

Lai